Oplage
1/30 + 1 AP ( Artist Proof )
| Classic |
40 cm x 50 cm |
Oplage: 1/12 |
| Small |
60 cm x 90 cm |
Oplage: 1/6 |
| Medium |
90 cm x 135 cm |
Oplage: 1/6 |
| Large |
120 cm x 180 cm |
Oplage: 1/6 |
Specificaties
| Fotoprint |
UV Print op 4mm Dibond |
| Ophanging |
Aluminium U-Profiel |
| Btw |
21% |
| Fotovaklab |
Het Beeldgebouw |
| Garantie |
Genummerd, geleverd met certificaat van echtheid, 10 jaar garantie |
Classic Framed
| Fotoprint |
Exclusieve print op halfmat fotopapier |
| Afwerking |
Zwarte houten lijst, witte passe partout, plexiglas |
| Ophanging |
Stanshaak voor gemakkelijke bevestiging en strak aan de muur |
| Btw |
21% |
| Garantie |
Genummerd, geleverd met certificaat van echtheid, 10 jaar garantie |
In tegenstelling tot de westerse paardenraces, van ongeveer twee kilometer, zijn de Mongoolse paardenraces vijftien tot dertig kilometer lang. De jockeys die de paarden berijden zijn kinderen van vijf tot twaalf jaar oud. Na de overwinning worden vooral de paarden geëerd. Zij worden gezegend door ze met een beetje paardenmelk of arak (licht alcoholische, gefermenteerde paardenmelk) te besprenkelen.
Aart komt aan de slot van de paardenrace aan. Het is hartje winter 2016, 20 graden onder nul. De race wordt gehouden ten zuiden van de hoofdstad Ulaanbatar. De omstanders moedigen aan en vermaken zich met elkaar.
Paardenrennen in Mongolië is een van de drie mannelijke sporten naast boogschieten en worstelen. Mongolen voelen zich als ‘nomaden geboren in een zadel’.
Ze zeggen ook dat het paard de beste vriend van de man is. Mongolen leren al op driejarige leeftijd paardrijden. Mongoolse paarden staan bekend om hun kleine formaat, stevigheid en kracht. Ze zijn goed aangepast aan de barre weersomstandigheden in Mongolië.
Biografie
Aart Sliedrecht (1950) fotograaf en autodidact heeft eind jaren 70 de fotografie ontdekt. Hij heeft veel ervaring opgedaan door het werken in de doka. Gestimuleerd door cursussen en masterclasses zijn de boeiende kanten van de fotografie ontdekt. Ed van der Elsken,Henry Cartier Bresson en Ansel Adams waren zijn lichtende voorbeelden. De overgang naar de digitale wereld betekende het opnieuw uitvinden van de fotografie. Hij koos ervoor het zo eenvoudig mogelijk te houden. De techniek is ondergeschikt aan het beeld.
Hij fotografeert graag op straat in een grote stad. Hij laat de beelden op zich af komen. Het kan een bepaalde sfeer zijn die hem treft, of bepaalde tegenstrijdige combinaties, danwel merkwaardige schaduwen of onverwachte emotie. Hij kiest bij voorkeur voor zwart wit beelden. De abstractie is groter en het dwingt je tot de kern te komen. Zo is hij steeds op zoek naar beelden die treffen, die herkenning geven en tot nadenken stemmen.