Dorota Marcinkiewicz

Dorota Marcinkiewicz zoekt in haar fotografie naar de onbedorven natuur. Ze verlangt naar de tijd waarin de wereld nog vrij van sporen van het menselijke bestaan is. Zij neemt de toeschouwer in haar fotografie mee naar haar eigen wereld die nog niet is aangetast, met mysterieuze landschappen waarin je weg kunt dromen. “Al in mijn jeugd had ik een verlangen naar een ideale wereld. Dat werd in de loop der jaren steeds sterker. Wij mensen maken de natuur het kapot. Daarom zoek ik naar onaangetaste plekken.”

In haar fotografie zie je een wereld die zij zelf creëert. “Voor mijn foto’s ging ik op zoek naar een eigen onaangetaste wereld. Als ik mijn ideale wereld omschrijf dan is hij puur en intact, zonder sporen van mensen. Ik zoek afgelegen plekken waarbij ik het idee heb dat er nog nooit iemand is geweest. Als ik op een locatie ben, zonder aanwezigheid van mensen, kan ik helemaal opgaan in de omgeving. Voor mij voelt dat als een prettig soort isolement. Ik ervaar dan rust en stilte. In de stilte kan ik mijzelf vinden en voel ik mij verbonden met de omgeving. Op dat moment klopt alles en kom ik als het ware in een meditatieve staat. Daarin creëer ik voor mezelf een wereld die veilig is voor mij.”

Dorota Marcinkiewicz wil de toeschouwer confronteren met haar abstracte beelden van de natuur. “Ik wil dat de locaties onherkenbaar blijven, zodat mijn werk vraagtekens oproept bij de toeschouwer. Ik wil dat de toeschouwer mijn wereld ervaart, en niet kijkt naar de plek waar ik ben geweest. Ik geef de toeschouwer de ruimte om zelf te interpreteren.”

De foto’s van Marcinkiewicz lijken droombeelden, maar toch zie je de werkelijkheid, zonder beeldmanipulatie. “Voor mijn fotografie begin ik vanuit het beeld dat ik al in mijn gedachten heb. Tijdens het fotograferen probeer ik dat beeld zo goed mogelijk terug te vinden, waarbij ik me laat inspireren door de omgeving. Dat zijn vaak beheerde natuurgebieden waar ik toestemming voor moet vragen om te mogen fotograferen. De foto’s heb ik door heel Europa gemaakt.”

Marcinkiewicz: “De keuze in zwart-wit te fotograferen lag in mijn jeugd, toen zwart-wit fotografie het meeste voorkwam. Voor mij is de grijsschaal namelijk al rijk van kleuren. Het verwijst naar vroeger. Mijn gevoelens kan ik beter uiten in zwart-wit, maar dit heeft niets met somberheid te maken. Tijdens het fotograferen ‘vertaal’ ik in mijn hoofd meestal alles wat ik zie in zwart-wit.”

Dorota Marcinkiewicz (1962) is geboren in Polen. In de jaren ‘90 is zij naar Nederland geëmigreerd. Zij studeerde in 2018 af aan de Fotoacademie.